" My name is Peter, I am a teacher", zo stel ik me voor aan de 15 kinderen die voor me op een kleed op de grond zitten. Links van mij de meisjes en rechts de jongens. Er staan geen banken of tafels. Er is wel een bord en onze gids schrijft mijn naam in het sanskriet op. Er is een geschilderd telraam met de cijfers 1 tot 100. De docente staat aan de zijkant. Ons groepje bezoekt deze school die gesponsord wordt door het guesthouse waar we verblijven, Mandore. Een school in een afgelegen dorpje.
Het is een public school. Onderwijs is gratis en is inclusief lunch. Elke dag krijgen de kinderen iets anders te eten. Dat moet de trigger zijn om ze naar school te laten gaan. Doel van het onderwijs is puur alfabetisering. Engels is een belangrijk onderdeel. De pennen de we meegenomen hebben, worden netjes aan de twee klassen uitgedeeld.
Even later bezoeken we een huis waar deze kinderen opgroeien. Het huis staat in een vishnoydorpje. Er zijn geen meubels. Je zit op een kleed. Kinderen en aangetrouwden lopen in en uit. We zijn immers bekijks. We drinken chai (indische thee). We zien een jongen die we kennen van het guesthouse. Hij kan goed bedienen. Dit is zijn ouderlijk huis. Wat een wereld van contrasten. Welkom in de material world. De meisjes worden al als kind uitgehuwelijkt. Pas in de pubertijd gaan ze onder een dak wonen. Schoondochters laten hun gezicht niet aan de vader van hun man zien. Gezinnen bestaan uit veel kinderen. Als we vertellen dat we vijf kinderen hebben (voor het gemak tellen Tineke en ik de kids op), is er waardering. We hebben geen opium nodig, wordt er gezegd. Opium wordt hier gebruikt als ontspanning, geneesmiddel en afrodisicum. Vader laat het zakje met opium zien.
Ons guesthouse leidt jongens uit de dorpen op om te bedienen. Nu merk je van hoever ze moeten komen. Ze sponsort ook projecten in dorpen. Dat blijkt als we als ter plekke, met hulp van Ad, een rookafvoer maken voor de buitenoven.
Dit is verantwoord toerisme. Er is geen sprake van verkoop van sieraden of kleden. Je doneert via projecten. Ram Ram.
Als ik een foto wil maken van de berg stront op het veldje, slaat vader zijn arm om me heen en laat me vol trots zijn vee zien.
Tijdens het fietsen naar het volgende dorp geniet ik nog na van deze ontmoeting.,,
-Peter Berkers, vanaf de Ipad
Location:Mandore
Wat een andere wereld..
BeantwoordenVerwijderenWel heel gaaf dat het guesthouse zo'n mooie initiatieve sponsort. Lijkt me een fijn gevoel geven dat je weet dat daar je geld naartoe gaat!
x Mieke