vriendschap

Vandaag lees ik een tekst die oorspronkelijk gepubliceerd is in Filosofie Magazine.
Het gaat over zeven regels die de basis vormen van vriendschappen.
1. Vriendschap gedijt niet in groepen; echte vriendschappen hebben het meeste baat bij één op één contact.
2. Vertrouwen groeit gestaag naarmate je meer tijd doorbrengt met een vriend.
3. Vriendschap schept verplichtingen; je moet er zijn voor je vrienden op momenten dat ze je nodig hebben.
4. Kennissen verstrooien je aandacht; hoe meer 'vrienden' je hebt, hoe meer je je zult moeten aanpassen aan de smaak en hobby's van anderen.
5. Duurzaam contact vraagt om gelijken; vriendschappen tussen mensen met dezelfde levensinstelling en opvattingen zijn duurzamer dan vriendschappen tussen mensen die teveel van elkaar verschillen.
6. Vrienden brengen je ook vijanden; zodra je een vriendschap met iemand sluit, krijg je er een deel van zijn leven bij, ook zijn angsten, zorgen en vijanden.
7. Echte vrienden hebben weinig vrienden; oftewel: allemans vriend is niemands vriend.

In India zie je vaak Ganesha als huisgod op de muren aangebracht. De God met het olifantenhoofd. Daar moet ik aan denken. Mijn beste vriendschap woont thuis.

Wie inspireert je

Luisterip bij dit blog: Philosophy by numbers van Orbital

Vandaag mochten de 2de jaars studenten hun inspiratiebron presenteren.
In anderhalf uur tijd komen we tot het bespreken van een achttal voorbeelden.
Iemand vertelt over haar moeder. Een mooi verhaal. Uit het hart.
Een ander vertelt over Jim Morrisson van the Doors. Over grenzen opzoeken. Hij illustreert dit met een filmpje van Light my fire. Lekker hard.
Er komt een producer voorbij. De naam ben ik helaas al weer vergeten. Wat spreekt je zo aan? Dat ie echt alles live kan spelen en zijn geluiden niet uit een doosje haalt. Wacht maar, ik laat wel even een filmpje zien.
We hebben het over een actrice, over ouders, over Nelson Mandela.
De hele anderhalf uur zijn deze studenten betrokken bij de verhalen van de ander. Ze stellen belangstellend een vraag, luisteren naar elkaar. Er wordt langzaam een lijn zichtbaar. Alle verhalen gaan over jezelf zijn, authenticiteit.
Iemand in de klas zegt zelfs: ik heb een hekel aan acteurs, want die spelen rollen. Mooi verwoord!
Veel van deze studenten waren afgelopen zondag trouwens ook al bij TedXyouth in Den Bosch.
-Peter Berkers, vanaf de Ipad

Dag van de Dialoog

Muziektip voor dit blog is Let it Grow van Eric Clapton.

Het is vrijdag 2 november. Dag van de dialoog. Eindelijk hebben we ook een dialoogtafel op school. Met acht man in totaal zoeken we om half twee een rustige ruimte. Dat valt nog niet mee op een vrijdagmiddag.
Zeven studenten hebben te kennen gegeven aan deze dialoog te willen deelnemen. En ze stralen uit er allemaal zin in te hebben!
Ik haal koffie en thee. De kaarsjes worden alvast aangestoken en op tafel geplaatst. De koekjes worden met een 'lekker' rondgedeeld. Telefoons worden spontaan op stil of uit gezet. De placemats worden op tafel gelegd.
We maken kennis met elkaar door middel van een gekozen foto.
Het thema is 'laat maar groeien'.
....
Voor ik het weet is het vier uur. We hebben ervaringen gedeeld, gedroomd, stappen gezet en ge-evalueerd.
Dit is genieten voor mij. Geen enkel moment is er het gevoel om op te moeten schieten. Niemand kijkt op zijn horloge.
Wat doen we met de invulkaarten? Daarop kun je schrijven wat je het meeste heeft geraakt.
Die vullen we in, en aan mij wordt gevraagd ze te bewaren en weer terug te geven bij de diploma-uitreiking.
Wat een mooi vooruitzicht.
En met een student heb ik al een afspraak voor 2025. Hij is dan 32. En ik 71.


-Peter Berkers, vanaf de Ipad