Dada for kids

Er komt een klasje van twintig kinderen, ik schat ongeveer zes jaar oud, de zaal binnengelopen. Ze worden vergezeld door een juf en een jonge man die ze over kunst gaat vertellen. Het klasje neemt plaats voor een schilderij van Salvador Dali. Ook wij hebben zojuist, via de audio, naar uitleg over dit schilderij geluisterd. Het is een werk waarin Dali zijn sexuele fantasiën verbeeld heeft. De jongen begint enthousiast te vertellen en de kinderen gaan roepen. Ze doen zeker mee. Wij zijn natuurlijk erg benieuwd hoe dit onderwerp aan de man, lees kind, gebracht wordt. Maar om dat nu te gaan vragen zijn we toch te bescheiden. Wat leuk dat jonge kinderen op deze manier met kunst in aanraking komen. We zien nog meer klasjes rondlopen en verzamelen rondom kunstwerken. Een juf laat ze op en neer lopen van links naar rechts bij een klok. Dan kunnen de kleuters zien dat de ene keer het oog dicht en de andere keer het oog open is.

  Jawel, we zijn in het derde grote museum deze week in Madrid, het Reina Sofia, met moderne kunst. Eergisteren bezochten we Thyssen.
Het is een mooi afsluiting van de week en ik voel het wel degelijk in mijn benen en voeten. Het vele lopen in de stad, en ook in Toledo, het slenteren, wandelen, staan, ik ben er moe van. Mijn maag laat zich voelen. Het kan ook van de whiskey van de vorige avond zijn. Toen besloten we de dag met een bezoekje aan de buren, een echt buurtcafe, waar de Bellentines rijkelijk geschonken werd.
En die tapas? Morgen, thuis, weer gewoon groentesoep. Ook lekker!

De Zappa van de middeleeuwen

Ook het Prado is maar een twintig minuutjes lopen van ons appartement. Vlak voor we bij de bezoekersrij aansluiten zien we een opvallend groen vogeltje over het gras huppelen. De moeite waard om te fotograferen.

In het Prado hangen veel meesterwerken van oa Rubens, Velazques, Goya, een enkele Rembrandt, een Mona Lisa, geschilderd door een leerling van Da Vinci, El Greco, Bruegel en Hieronymus Bosch.
Bijzonder vinden wij de Vijf Zintuigen van Bruegel, en de apostelen van Rubens. Maar heel speciaal zijn toch de Zeven Doodzonden van Bosch en de Tuin der Lusten.
Het kan niet anders of Frank Zappa is een reincarnatie van deze Hieronymus Bosch. Voor zijn tijd maakt hij zulke eigenzinnige werken, met nieuwe ideeen (gewoon in het rond schilderen), met bizarre taferelen, dat voor mij blijkt dat hier een vrije geest aan het werk is. Iemand die niet probeert om een 'foto' te maken, of om een journalistiek verslag te brengen (zoals Velazques bij de overgave van Breda), maar iemand die bereid is alle conventies overboord te gooien. De Tuin der Lusten is een symphonie, een rockopera.
Binnenkort zijn werken van Bosch te zien in Den Bosch; #zinin.
Enthousiast kopen we in de store van het museum een 1000 stukjes puzzel van het meesterwerk en verheugen we ons op regenachtige en stormachtige avonden om bij de kachel te gaan puzzelen.

 

Madrid, 7 februari

Als we op zondagmorgen naar beneden lopen komt de geur van versgebakken brood ons tegemoet. Jawel, ons appartement ligt boven een bakker, een panderia. De bediening van de winkel bestaat uit vrolijk kijkende Chinezen, die me met een 'ola' verwelkomen. Aan de muur hangt een foto van een Amsterdamse gracht, met een fiets natuurlijk. Ook de groenteboer in het straatje is een Chinees. De middenstand lijkt hier in handen van mensen die een ware handelsgeest in de genen hebben. Dat blijkt ook uit de retail in de wijk die grenst aan onze wijk.
De Lidl is op ongeveer 150 meter van ons appartement, veel luxer kun je het bijna niet treffen. Alleen ... de Lidl verkoopt geen alcohol meer na 10 uur 's avonds, maar dat doen de Chinezen weer wel.
Op het plein in de buurt zien we, als we lekker aan de koffie zitten op zondagmorgen, een vrouw steeds heen en weer lopen. Ze maakt geen oogcontact met anderen, draagt een handtas. Steeds weer heen ... en weer.
In de multiculturele wijk bij Lavapies heb ik wel even oogcontact met een Afrikaan. Hij lokt me met een nauwelijks hoorbaar 'psss'. Ik vermoed een illegale handel, niet verwonderlijk als om hem heen een geur van cannabis hangt.

Op de vlooienmarkt van El Rastro staan zigeuners met bergen vol kleding en standwerkers die mesjes en zagen demonstreren, maar ook designers die een nieuw idee voor wierookstokjes bedacht hebben: antieke kolenkachels.
Kortom: Madrid is multiculti en veelzijdig.
Dat we 's avonds de enige gasten zijn in een aanbevolen restaurant, en dat het eten daar niet zo bijzonder is, is jammer. Jammerder is dat de prijs veel te hoog ligt. Dat zal er wel bij horen.