Helden

Wat zijn helden?
Ik bedoel... Wat zijn nu echt helden?

Is John een held?
Op Summa zijn geen automatische afwasmogelijkheden. Er is geen catering die de opdracht heeft om voor personeel af te wassen, er is ook geen afwasmachine voor personeel. Om het hoekje in de keuken staat er wel een, maar dat is verboden gebied. Blijkbaar is daar over nagedacht. Als docent moet je dus een gebruikt glas, kopje, vork of bord zelf afwassen. Dat gebeurt niet altijd.
John, facilitair manager op Summa, vindt dat hij het beleid van Summa moet naleven en het resultaat is de volgende tekst, te vinden bij het minikeukentje in de personeelskamer. John is niet van het omdenken, John is van de controle op regels. Of de regels nu zinvol of zinloos zijn is niet belangrijk.








John schrijft, mede namens Annie van Doremalen:
Beste medewerkers,
De vieze vaat hebben we uit hygienisch oogpunt tijdelijk opgeslagen in ons magazijn. Om deze opnieuw te gebruiken zullen ze eerst afgewassen moeten worden. Als u borden, kommen of bestek wilt afwassen en daarna gebruiken kunt u zich melden bij de facilitiaire medewerker of receptioniste.
Met vriendelijke groet.


Dat brengt me op de volgende tekst. Wereldberoemd is deze tekst geworden na de dood van Steve Jobs.









We eren mensen die zich niet aan de regels houden. Verandering komt niet door gehoorzaamheid. Verandering komt van mensen die ontregelen. En als verandering optreedt worden het helden.

Als mensen elkaar inspirerende verhalen vertellen, gaan deze verhalen vaak over helden.
Dat zie je in tv series, dat zie je in films.
Een echte held gaat niet afwassen.


Al ben ik ondertussen wel benieuwd naar het magazijn van John.

Oh ja, ik lees ondertussen het boek Het Nieuws van Alain de Botton. En luister tijdens het schrijven van dit blog naar Los Lobos.

Tvtip Kanniewaarzijn.

Red de carreteras

Het moeten wel kleine beestjes zijn. Ik heb ze immers nog niet gezien. Toch wordt mij gevraagd, met grote borden langs de weg, om de carreteras te redden. Geen idee hoe dit aan te pakken.
Het gaat nog niet zo goed met ons Spaans. Thuis hebben we geoefend met de app 'duolingo'. Woorden als 'nino', 'nina', 'leche' kan ik al goed uitspreken en vertalen. Helaas lukt het me niet deze woorden te gebruiken. Maar we zijn goed bezig. We oefenen al veel met het uitspreken van woorden die we zien. En de tapaskaart vragen we toch voor alle zekerheid in het Engels. Voor je het weet krijg je 'bloody worst' en daar heb ik helemaal geen zin in.
Een beetje gesprek met een geboren Andalusier zit er al helemaal niet in. Het blijft behelpen met improvisatietheater. In het appartement waar we nu verblijven hebben de broers van de receptie voor een goede oplossing gekozen. Een gesprek verloopt via de google vertaalservice. Met kleine zinnen kunnen we nu over de kamers onderhandelen. Want dat blijkt in El Puerto De Santa Maria wel nodig te zijn. Het tweekamerappartement is voor ons vieren, met twee schuifbedjes, niet de standaard die we wensen. Tineke en Gonnie krijgen het voor elkaar dat er twee andere ruimtes beschikbaar worden gesteld.
Tijd om te genieten van het zonnetje buiten, met lekkere wijn en een mooie tapasmaaltijd in het vooruitzicht. En bovendien moet Gonnies verjaardag nog worden gevierd.
Het verblijf is gered, nu de carreteras nog!


Een troffee in een tapasbar.


De wificode waar we niets aan hebben.


Het mooie leven als pensionade.

Veel geluisterd naar Neil Diamond en The Mama's and the Papa's.

Een TomTom is ook maar een mens

Tineke leidt ons op zondag in de Volkswagen richting Sevilla. Ook binnen de stad komen we dicht bij het horel waar we moeten zijn. Wanneer onze TomTom van dienst zegt dat we zijn gearriveerd blijkt ons hotel slechts een of twee kilometer verder te staan.
Het is deze TomTom die me al vaker verbaasd. Hij herrinnert zich nog voornamelijk de wegsituatie zo rond de eeuwwisseling waardoor we regelmatig over velden en niet bestaande gebieden rijden. Ook wil hij voornamelijk dat de 'doorrijden', hij jaagt me op. Slecht voor de bloeddruk.
In Cordoba hebben we met veel overtuigingskracht de aanwijzingen voor de locatie moeten negeren. Het voelde bijna als ongehoorzaam. Ad denkt dat zijn navigatiesysteem van het oosteuropese merk Sabotach is.
Toch blijft onze stem in de auto rustig en wordt nooit kwaad. Ach.
Sevilla.
We zijn er! De stad waar we de hit van de Zanges Zonder Naam eren. Alleen: het is er 's avonds toch wel koud.
We eten dicht bij een warmtelamp aan de rivier. Paella deze keer. Al wil Tineke als altijd haar dagelijkse ham niet missen. Al wil deze ham het liefst van het Serrano Varken.
De wandeling door de binnenstad was intessant. We hebben in de Joodse wijk een oud hospitaal bezocht. Binnenkomen als pensionades was niet nodig, het was op deze zondag gratis!
De wifi in het verder prachtige hotel Al Andalus Palace is matig. Benieuwd wanneer dit blog doorkomt.











- Posted using BlogPress from my iPad

Cordoba, de warmste stad van Spanje

Het regent in Cordoba. Omdat ik mijn voet een beetje verzwikt heb met het lopen op de keien in de straatjes, besluit ik mijn Teeva's aan te doen. Uit mijn koffer haal ik mijn sandalen. Veel schoenen heb je niet nodig voor een week vakantie. Voordat ik de schoenen aan wil doen zie ik het al. Twee verschillende sandalen. Teeva's en Timberland. Jammer. Gelukkig hebben ze dezelfde kleur. Kan het mij wat schelen! Lekker lopen is op dit moment het belangrijkst. Maar dan blijkt bij nadere inspectie ook nog dat ik twee linkerschoenen heb meegenomen.









De stadswandeling brengt Ad, Gonnie, Tineke en mij naar de joodse wijk en naar de mooie pleinen van de stad.
De Mezquita is werkelijk prachtig. Het lukt me maar met moeite weer naar buiten te gaan. Wat een originele architectuur. Wie bedenkt dat! Het was in de tijd van Keizer Karel V dat besloten werd om de Moorse moskee aan te passen aan de wensen voor een kathedraal. Nee, eigenlijk werd besloten de wensen voor een kathedraal aan te passen aan de architectuur van deze moskee. Overal in het gebouw kijk je tegelijkertijd naar twee werelden die samenkomen.




































In de middag krijg ik het wel erg koud. Het blijft lichtjes regenen. Gelukkig zijn we in Cordoba, de warmste stad van Spanje. Wat zal het elders in het land koud zijn!


- Peter luistert in de auto naar gouwe ouwe.