Project 169, slipstream

Als ik me meld voor de klusdag in de Roostenlaan, zijn Anne en Mieke al begonnen. "Zo, de drie niet-klussers van de familie zijn er in ieder geval." Samen met nog een Anne, verschillende Jannen, een Eloise, een Wies en een Kees storten we ons op Project 169.
Social media is in dit geval niet zo succevol als in Haren. Misschien maar goed ook.
In de loop van de dag verandert de jungle weer in een tuin. Aan het eind van de dag is ook de keuken weer toonbaar. Een wonder vind ik het.
De kamer wordt witter en witter. Er ontbreekt nog een tint grijs.
En in de gang is weer toonbaar behang.
We zijn er nog niet.
Thuis val ik gauw in slaap en mis ik de finale van het wereldkampioenschap wielrennen.
En dan, lekkere muziek... en mosselen.


-Peter Berkers, luisterend naar Bonnie Raitt

Our House

Tineke is weer thuis!
Het huis staat nu vol met grijpstokken, extra kussens, rollator, krukken, bloemen, een extra rechte stoel, douchekruk.
We bellen met elkaar van slaapkamer naar huiskamer.
Het regelen van oppas is weer dagelijks werk. Dat was lang geleden!
Elke stap is weer een wonder om te zien. Zo was dat ook 30 jaar geleden toen de kids gingen lopen.
Het is dus genieten.
En elke dag gaat het al beter. Een week al nu.

Vanavond aten we gebakken aardappeltjes en bief. Als vanouds.
Dan begrijp je waarom Graham Nash zo' n mooi nummer kon maken over eenvoudige dingen als het in de vaas zetten van bloemen.

Luistertip: Our House van Graham Nash

-Peter Berkers, vanaf de Ipad