Choco salade
De naam is erg veelbelovend: salade de choco. Waarom niet, denk ik, je moet verschillende uitdagingen in eten aangaan. In gedachten zie ik stukjes chocolade in de sla, met tomaten en uienringen. Knoflook lijkt me niet zo'n goede combinatie. Als de salade wordt opgediend blijkt choco een portugees woord voor inktvis. En de combinatie met knof doet wonderen. We besluiten ook maar een paar flesjes water mee te nemen, voor dadelijk.
Jawel, we zijn op weg naar de Algarve, via een rustige route langs dorpjes en kurkbomen.
Na een nat Lissabon is het prettig het zonnetje weer te herkennen en te voelen branden. Ons tempo zakt onmiddellijk, na zoveel cultuur in het prachtige Lissabon is het goed relaxen. 's Middags lunchen we in Loulé, waar we ook het plaatselijk museum, tevens de burcht, bezoeken. Een entreekaartje kost mij 1,62 (Tineke is gratis), maar als ik 2,12 geef raakt de baliemedewerkster helemaal in de war. Er moet iets teruggegeven worden, maar wat precies? Ik help haar, de rekentoets is hier waarschijnlijk ook uitgesteld.
We ontdekken per toeval een kleine kapel met een rijk verguld altaar en driehonderd jaar oude azulejos (tegeltjes). De tegels zijn beschilderd met taferelen uit het leven van Maria. Glazen platen laten ook nog eens delen van de originele Arabische stadspoort zien. De baliemedewerkster helpt me met het invullen van een enquête, sterker nog: ze adviseert me hoe deze in te vullen, en waar te ranken. Maar wel grappig allemaal (lees dit bij Tineke).
De naam is erg veelbelovend: salade de choco. Waarom niet, denk ik, je moet verschillende uitdagingen in eten aangaan. In gedachten zie ik stukjes chocolade in de sla, met tomaten en uienringen. Knoflook lijkt me niet zo'n goede combinatie. Als de salade wordt opgediend blijkt choco een portugees woord voor inktvis. En de combinatie met knof doet wonderen. We besluiten ook maar een paar flesjes water mee te nemen, voor dadelijk.
Jawel, we zijn op weg naar de Algarve, via een rustige route langs dorpjes en kurkbomen.
Na een nat Lissabon is het prettig het zonnetje weer te herkennen en te voelen branden. Ons tempo zakt onmiddellijk, na zoveel cultuur in het prachtige Lissabon is het goed relaxen. 's Middags lunchen we in Loulé, waar we ook het plaatselijk museum, tevens de burcht, bezoeken. Een entreekaartje kost mij 1,62 (Tineke is gratis), maar als ik 2,12 geef raakt de baliemedewerkster helemaal in de war. Er moet iets teruggegeven worden, maar wat precies? Ik help haar, de rekentoets is hier waarschijnlijk ook uitgesteld.
We ontdekken per toeval een kleine kapel met een rijk verguld altaar en driehonderd jaar oude azulejos (tegeltjes). De tegels zijn beschilderd met taferelen uit het leven van Maria. Glazen platen laten ook nog eens delen van de originele Arabische stadspoort zien. De baliemedewerkster helpt me met het invullen van een enquête, sterker nog: ze adviseert me hoe deze in te vullen, en waar te ranken. Maar wel grappig allemaal (lees dit bij Tineke).
