Ik ben tuinbonen aan het doppen. Nog steeds vind ik dit een heel rustgevend werkje. En nu al geniet ik ervan dat ik straks ga eten van groente die in mijn eigen omgeving groeit.
Prachtig eigenlijk om die bonen te zien. Elke boon bevat zes soms zeven tuinbonen en elke boon zit mooi apart beschermd in een donzen wereld binnen de boon. Een enkele keer kom ik een boon tegen die slechts een tuinboon bevat. Dus een boon van 15 cm levert in dit geval slechts een boon op.
Het doet met denken aan het gesprek dat ik vanmiddag had met mijn nieuwe leidinggevende. " Peter, je bent van harte welkom in ons team, maar je bent natuurlijk wel duur, omdat we je drie dagen uitlenen."
In een zin word ik als mens en als economisch middel beoordeeld.
Ik laat de gedachte voor wat hij is. Ik geniet van de tuinbonen. Voel eens aan dat dons. En kijk eens waar hij vastzit aan zijn boon. Dat stukje vind ik altijd zo lekker om op te eten.
Oh jeh, nu bedenk ik dat ik het bonenkruid vergeten ben.
Maar om nu nog terug te fietsen naar de boer, daarvoor ben ik te duur.
-Peter Berkers, vanaf de Ipad
