Vandaag staan we bij het huis waar Rudyard Kipling verbleef in Bundi. Kipling is de schrijver van Jungle Book en ook verantwoordelijk voor het beeld dat we hebben van India. Hier, even buiten het stadje, valt muziek, verhaal en schrijver samen. Ik laat de plek bewust op me inwerken. Uitzicht op een meer met lotusbloemen. Badende Indiers. Vrouwen die de was doen. Kinderen die vanaf een hoogte het water inspringen. Het huis zelf is eigendom van de Maharadja, maar opengesteld.
De waterputten van Bundi vertonen een architectonische schoonheid die verder op straat onbekend is. Strakke lijnen, rechte trappen, evenwicht in beeld. Het zijn ontwerpen uit de 16e en 17e eeuw. De eerste put staat net buiten de markt. Ze is gebouwd door de koningin en combineert hygiene met religie. Daarnaast was het sociale plaats. De tweede put kenmerkt zich door een veelvoud aan trappen. Helemaal symmetrisch. Hoe moet het hier toen geweest zijn.?
Door de drukte en chaos van alledag is de schoonheid van de stad enkel nog op grote diepte te vinden. Als India zo overbevolkt blijft voorzie ik weinig schone toekomst voor de steden. Niets kan op deze manier de kans krijgen weer opgeknapt te worden. Gebouwen worden ruines en zijn bezet door straatarme gezinnen. Muurschildereingen zijn al jaren geleden afgebladderd. Het open riool wordt veelvuldig gebruikt voor afval, urine, stront. Wegen zijn bedekt met modder, vuil en drassig water. Varkens kunnen hun neus geheel in vuilinisbelts stoppen.
Waar is de wereld van Rudyard Kipling gebleven?
East is East, and West is West, and never the twain shall meet.
-Peter Berkers, luisterend naar Jungle Book van Dissidenten op de Ipod.
Location:Bundi, 28 juli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten