Los Lobos

2014 was het jaar dat ik veel naar Los Lobos luisterde. En vandaag, op 28 december, wandel ik op een eilandje met dezelfde naam.
De band Los Lobos komt uit LA en verraste eind 2013 met het geweldige akoestische album Disconnected in New York City. Dit jaar, mede als voorbereiding op de vakantie in Midden-Amerika, luisterde ik vaak naar La Pistola y El Corazon en Tin Can Trust. Het is de combinatie van spaantalige Mexicaanse deuntjes en mooie rock die Los Lobos onweerstaanbaar maakt.
Daar moest ik vanmorgen aan denken bij de overtocht naar het mini-eilandje Los Lobos bij Fuerteventura.
Onze wandeling op dit onbewoond stukje grond is ongeveer acht of negen kilometer van zuid naar noord en via de oostkant weer terug. Onderweg zien we vulkaankegeltjes, een grotere vulkaan en duinlandschap met, jawel, struikjes die op zeekraal lijken. En volgens T. ook daarnaar smaken.
De minicruise van dertig minuten is eigenlijk een lachertje. Met een glasbodemboot vaar je naar de noordkant en bekijk je de vulkaankrater vanaf zee. Even later mag je wat hongerige vissen bewonderen. Maar ja... het kost drie euro en je krijgt er ook nog een superkoud pilsje bij. Bovendien is het genieten in de zon.
Fuerteventura betekende wandelen in mooie duingebieden en droge vulkaanstreken, grotten bezoeken, vis eten en vooral genieten van heerlijk warm weer.







Los Lobos, uit het fotoarchief







Fuertaventure







Los Lobos, het eiland

Schele (40 jaar onderwijs, deel 7)

2014- 2015 is mijn veertigste onderwijsjaar. In een serie blogs wil ik hierbij stilstaan. Wat heb ik gedaan? Wat heb ik geleerd? Wat heb ik bedacht?

Schele

Schele is begin 1986 opgericht. Met een  aantal enthousiaste personeelsleden van het Economisch Lyceum Eindhoven vormen we een schoolband. We debuteerden in april van dat jaar tijdens de eerste ELE-jaarmarktdag. Het bleek geen eenmalige gebeurtenis. In de loop der jaren groeide de band uit tot een 18-mans formatie; de aanpak werd steeds professioneler. De jaarlijkse schooloptredens werden vanaf 1990 uitgebreid. Schele bleek ook buiten het schoolgebouw veel publiek te trekken, onder andere tijdens het jaarlijkse 'Fiesta del Sol' in de Eindhovens binnenstad.
Ik maakte deel uit van de zanggroep, eerst samen met Clariet en Ben Veld, later met Hans Wouters, José Vanlier, Annelies Manders en Lucy Igel.
De naam Schele was een bedenksel van mij. Ik zocht een mooi woord om SCHool en ELE met elkaar te verbinden. Maar muzikaal was het vooral Wim Ploeg die ons stuurde.
Schele stond voor plezier maken met collega's, discussiëren over een G met 6 mollen danwel een E met 4 kruisen.
Schele stond ook voor liefde voor de muziek en liefde voor de SVOE.
We repeteerden op zaterdagochtenden bij Peter van der Aa in zijn kelder.
Natuurlijk hadden we ook cassettes met opnamen. Ik noemde deze cassettes: 'Live in the Garderobe'(1986), 'Live in the Aula' (1988), 'Live at the Fiesta'(1990) en  'Live at the Gym'(1991).
En veel collega's vonden het machtig mooi. En ik had nogal lol met mijn felrode gympen.
We maakten een mini-cd ( 't Scheelste van Schele) onder productionele leiding van Otger Koch en Wim Ploeg.
In 1994 was het wel op met Schele.

zang.... Annelies Manders, Lucy Igel, José Vanlier, Hans Wouters, Wim Ploeg en Peter Berkers
gitaar  en zang ....Hans Sliepenbeek
trompet... Monique van Gerwen, Ellen Smulders, Jack Bayens en Theo Bartels
tenorsax... Peter Ketelaars
altsax..... Kees de Wit
schuiftrombone.. Anita Sanders
dwarsfluit... Thea van Sambeeck
drums.... Paul van den Brink
basgitaar... Peter van der Aa
toetsen... Twan Luyben en Wim Ploeg

 

De volgende linken zijn gebruikt:
https://www.youtube.com/watch?v=ZPgziAiWyVo
https://www.youtube.com/watch?v=xVYyA8L7rd0

 

Koper (40 jaar onderwijs, deel 6)

2014- 2015 is mijn veertigste onderwijsjaar. In een serie blogs wil ik hierbij stilstaan. Wat heb ik gedaan? Wat heb ik geleerd? Wat heb ik bedacht?

Koper, een eerste jubileum. Februari 1994.

Onderwijs. In mijn ervaring een slechte vierder. Als ik twaalf en een half jaar bij het Economisch Lyceum ben maak ik er gewoon een eigen feestje van. Ik bestel wat cake, koop een poeziealbum en laat me tijdens de pauze uitgebreid feliciteren. Veel collega's schrijven een boodschap in het album.



En daaruit komen de volgende citaten:
"Ik wil cake." Marianne Jonker
"Bloemen verwelken en scholen vergaan, maar maatschappijleer zal altijd bestaan!" Thuur Lotstra
"Peter hartelijk gefeliciteerd met dit jubileum. Ga zo nog even door en je wordt een wandelend museum. Al meer dan 12 jaar aan het werk, ook extra's als de SCHELE. Zeg Peter, jij bent werkelijk sterk, kon 't de SVOE ook maar wat schelen. Een receptie of een feest misschien, dat is een goed idee. Als jij dan naar de Ardennen gaat, ga ik met je mee." Peter Ketelaars
"Peter, niet gefeliciteerd, want dit jubileum bestaat helemaal niet op het ELE. Ik schrijf dus ook helemaal niets op want ik vind dit flauwekul. Wel neem ik een stuk cake." Henk Pranger.
"Op naar een echte bos bloemen." Jos Hoorneman
"Je haalt me toch niet in. " Hans Raaijmakers. Geen verrassende tekst.
"Prachtig jubileum en vol goede moet op naar het volgende." Hans van Asten. Dat moet met een t zal wel opzet zijn.
"Geen dank en geen hulde, geef mij maar een gulde(n)" Jacobus Smink
"Je bent reeds op de helft van je extra bruto maandsalaris netto. Ga zo door." John van Gemert. Ach.
"Je hebt ver bovengemiddels bijgedragen aan het betere gezicht van het ELE, en dan al zo lang. Hopelijk nog lang een frisse mind." Cootje
"De weg is nog lang." Hans Jochems. Ook niet verrassend.
"Heel veel mensen zitten nu koortsachtig te rekenen! Nog heel veel plezier onderweg naar de volgende mijlpaal." Robert Hempelman
"De cake is lekker. De koffie houden we tegoed. Des-al-niet-te-plus gefeliciteerd." Ellen + Monique
"Als jij het leuk vindt, wil ik nog wat jaren jouw collega blijven." Tineke Minnebach
"Ik hoop dat we nog lang van jouw kwaliteiten gebruik mogen maken. Jouw veelzijdigheid, je positieve instelling; voorwaar een genot voor de instelling. P.S. Doe ook je alter ego Harrie Indesloot mijn felicitaties." Ineke Voogd
"Met een andere bril naar alle ontwikkelingen binnen het ELE kijken, dat is jouw sterke kant." Hans Wouters
"Lieve Peter, graag heb ik jou nog 12,5 jaar als collega." Mieke Bouwman. Ach.
"Toch knap, 12,5 jaar een dubbelfunctie. Docent en een eigen managementadviesbureau. Blijf in beide kleur geven aan het ELE." Peter van der Aa
"In de 5,8 jaar dat ik je ken is me altijd jouw vriendelijkheid, humor en betrokkenheid met de mensen onder ons collega's opgevallen. Men zegt zelfs, want ik zie dat nooit, dat je op het podium deze geweldige eigenschappen bezit. Op F.Z.'s vraag 'does humor belongs to 't ELE?' moet ook ik bekennen: Yes Peter, keep up the good work." Theo Dingel.
Mooi. Moet ik hem nog eens laten lezen.
En FZ was net twee maanden dood.
En Jan Reijnders had uitgerekend dat ik 150x een salaris had ontvangen.
En Otger had berekend dat ik 7500 kopjes koffie op school had genuttigd en zo'n 6750 leerlingen had geprobeerd iets wijs te maken.









Benieuwd wat deze mensen nu allemaal zouden schrijven. Ik ben ook benieuwd wat nieuwe collega's geschreven zouden hebben.
Misschien weet ik dat als dit schooljaar voorbij is.



Muziektip: Frank Zappa, does humor belongs to music?

Nieuwe methodes (40 jaar onderwijs deel 5)

2014- 2015 is mijn veertigste onderwijsjaar. In een serie blogs wil ik hierbij stilstaan. Wat heb ik gedaan? Wat heb ik geleerd? Wat heb ik bedacht?

Nieuwe methodes

Eind jaren tachtig van de twintigste eeuw bestond aan het Economisch Lyceum Eindhoven de volgende situatie: de lessentabel van het eerste leerjaar omvatte zestien (16) vakken. Studenten hadden les van ruim tien verschillende docenten. De motivatie van de studenten was problematisch. De resultaten waren slecht en leken steeds minder te worden.
Wij, Ad Smits, John van de Kolk en ikzelf, vonden dat er structurele oorzaken zijn aan te wijzen ware. Het gebrek aan motivatie was niet alleen te wijten aan de studenten zelf. We wilden de motivatie bevorderen door verschillende leerstofonderdelen in onderlinge samenhang te presenteren. Voor studenten was de samenhang afwezig of niet zichtbaar. Daarom zochten we naar een manier om de leerstof te integreren en thematisch aan te bieden.

We deden onderzoek naar voor detaillisten relevante kennisgebieden op sociaal en juridisch terrein. Deze resultaten vertaalden we in modulen, het opkomende modewoord in onderwijsland. Het leerjaar werd in twee semesters verdeeld en elk semester in lesperioden van acht weken.
Door bij de didactische uitwerking videomateriaal, excursies, gastlessen en praktijkopdrachten te integreren streefden we naar een duidelijke relatie tot de praktijk; waar mogelijk tot de praktijk van de ondernemer. Verder wilden we dat de studenten in groepen gingen samenwerken.
We noemden onze nieuwe methode "Sociale Beroepsvorming" en de afzonderlijke vakgebieden Maatschappijleer, Filosofie en Recht, gingen hierin op.

We namen ons ook voor om de consquenties te nemen van onze werkwijze. De rol van de docent moest veranderen. Frontaal lesgeven speelde nog slechts een minimale rol. De nadruk kwam te liggen op het begeleiden van de groepen en haar leerprocessen. Het werkte in ieder geval taakverlichtend.

In de modulen volgden we ook de weg van de praktijk naar de theorie. Een volgorde die volgens ons beter aansloot bij het niveau van de mbo-student.

Deel 1 van Sociale Beroepsvorming kende 4 modulen: politieke structuren, economie en overheid, winkeldiefstal en de werknemer.
In het voorwoord van het boek dat verscheen bij uitgeverij Thieme wordt Peter van der Aa nog bedankt voor het geven van de gelegenheid om de lessencyclus te ontwikkelen.
Deel 2 kan ik helaas thuis niet meer vinden. Wel lees ik in deel 1: het niet realiseren van de eindtermen met betrekking tot 'ruimtelijke ordening' in deel 1 vereist enige toelichting. Uit eigen onderzoek is gebleken dat kennis van de ruimtelijke ordening voor aanstaande ondernemers belangrijk is. De auteurs hebben in verband hiermee een aparte module gewijd aan demografie en ruimtelijke ordening (module 7). Deze module vindt U in deel 2 van Sociale Beroepsvorming.












De jaren tachtig waren ook de jaren waarin ik soms vijfentwintig klassen per week had. In mijn docentenagenda had ik maar ruimte voor vierentwintig klassen.
Ik gaf lesje na lesje na lesje. Het eerste uur schreef ik het bord vol met aantekeningen en na uur acht veegde ik het bord weer schoon.

Sociale Beroepsvorming met praktische cases als uitgangspunt en een andere didactiek bracht rust. Studenten schreven hele werkstukken die ook nog eens uitgetypt dienden te worden. En na vier hoofdstukken was er steeds een schriftelijke toets. Nakijken en lesvoorbereiding dat deed je 's avonds, als de kinderen in bed lagen.

In dezelfde tijd heb ik ook meegewerkt aan een methode voor het economische deel van de opleiding, een methode "Maatschappelijke Vorming", samen met o.a. Hans Zwaga en Giel Pollemans. Ook hier ging het om het integreren van afzonderlijke leergebieden tot grotere gehelen. En ook deze methode was zo geschreven dat de studenten met zelfwerkzaamheid de stof konden doorwerken.












Op een ander platform werkte ik twee jaar lang mee aan een methode die vooral de winkeldiefstal, of althans het voorkomen daarvan, onder de loep nam.

Kortom, eind jaren tachtig, begin jaren negentig was het onderwijs danig in beweging en eigenlijk heeft het nooit meer stil gestaan.
En als ik bovenstaande tekst over motivatie lees denk ik: het probleem is van alle tijden. Vertel eens iets nieuws.


Muziektip voor dit blog, ik werd er vanmorgen mee wakker: Propaganda, A Secret Wish.