Foute vrienden

Ja, ik geef het toe. Ik heb ze ook: foute vrienden.
En afgelopen dagen ben ik veelvuldig met ze omgegaan.

Wat zijn dan eigenlijk foute vrienden? Ik hoor het mijn studenten wel eens zeggen als ze over het verleden praten. Ze bedoelen dan een groepje waartoe ze zich aangetrokken voelden, maar dat groepje bracht uiteindelijk niet wat ze wilden. Niet wat ze wilden zijn, niet wat ze wilden worden. En pas toen wisten ze: ik moet het anders gaan doen.

De laatste week heb ik veel mensen ontmoet die allemaal gestopt zijn met werken of die zeer binnenkort gaan stoppen.
Wim liet me zien hoe hij zijn hele huis is gaan aanpassen na zijn vervroegde pensioen. Hij heeft een prachtige hobby gevonden: glas-in-loodramen maken. En net is hij met Gerrie terug van een tienweekse reis door Scandinavie. Ja, Peter, je kunt het ook nog eens allemaal op mijn blog lezen. Het enthousiamse druipt er van af.
Ad vertelt me dat hij in januari 2015 stopt met werken. Doorwerken hoeft niet meer. De countdown lijkt al begonnen.
En deze week was ik, als partner, aanwezig bij de Pensioen In Zicht cursus. Leeftijdsgenoten, misschien een paar jaar ouder soms, die in december gaan stoppen en vertellen/nadenken over hun plannen.
Aardige mensen, dat dan weer wel. Ik gun het ze.
Maar al deze mensen zorgen er momenteel wel voor dat de focus in gesprekken ligt op het 'stoppen' met werken.

En ik heb vanmorgen weer braaf mijn boterham gesmeerd, tasje ingepakt, tasje op fiets gedaan, naar werk gefietst, tasje opengemaakt, laptopje aangezet... nieuwe dag. Een ritueel voor de komende jaren.
Gelukkig heeft het College van Bestuur van Summa gisteren ook nog in een brief laten weten dat de zomervakantie best korter kan. Omdat anderen teveel werkdruk ervaren. Omdat er mensen zijn die hun werk niet afkrijgen. Daarom gaat iedereen langer doorwerken, ook in wat eerder een vakantieweek was.

Gelukkig heb ik mijn werk leuk gemaakt.












Foute vrienden, wie heeft ze niet?

Peter Berkers, luistert naar Arcade Fire, Reflektor
-

Ergernissen

Ik moet het even kwijt. En ik wil er zeker geen gewoonte van maken. Maar tjonge,jonge, wat kom ik veel goedbedoelde domheid tegen.
Allereerst vanmorgen. Facebook. Er komt een gedeeld bericht voorbij. Op een foto staat een winkelwagentje van Jumbo met daarin een houder om een prijsscanner in te plaatsen. WEET U WAT DIT IS?, vraagt Jumbo. En twaalfduizendvijfhonderd mensen (telling zaterdagmorgen) geven een reactie: 'dit is winkelwagentje van Jumbo met daarin een houder om een prijsscanner te plaatsen'. Met naam en toenaam! En foto! Er staan zelfs mensen tussen die ik ken!
Even later reageren meer dan vijfhonderd mensen op een beetje verstopte foto van een worteltaart: dit is een worteltaart! Niet zo heel moeilijk want de facebookpagina van Jumbo opent met een foto van een worteltaart. En deze mensen laten gewoon hun naam en foto achter.
Volgende week in de aanbieding: Wollen Sie die totalen Krieg?! Benieuwd wie dat gaan liken? Of antwoordt met : ' zin in!' Graag met naam + foto.

Een tweede ergernis van vanmorgen betreft de reclame voor sloopdecrisis.nl.
Het blijkt te gaan om informatie over minder uitgeven. Minder uitgeven sloopt dus echt de crisis niet! Daarvoor moeten we juist meer uitgeven, moeten er meer banen komen, moet de handel weer aantrekken. Sloop de crisis heeft ook al een facebookpagina. Er wordt alweer geliked. Veel vaker natuurlijk dan dat dit blog geliked gaat worden. Want domheid regeert. Of sla ik nu de plank mis?

Om af te reageren maar weer eens genieten van Mony Python's Life of Brian:
Yes, we are all individuals.

Gelukkig was de Burgerschapsdag afgelopen woensdag een succes. Met veel gasten die lieten zien zelfstandig te kunnen denken.




























Peter Berkers (luistert alweer naar de Tedeschi Trucks Band)

Weekend

"Nou, dan wens ik jullie veel sterkte," zegt de serveerster in het Boshuijs als ze de consumpties afrekent. Eerder vroeg ze aan ons of we het gehele weekend op onze kleinkinderen mochten oppassen.
We zien er duidelijk uit als grootouders.
De vrijdag zijn we begonnen met een wandeling bij Joe Mann. Alle trimtoestellen zijn door Mas en Imke uitgeprobeerd. Vervolgens mogen ze zich uitleven bij de kasteelspeeltuin van het Boshuijs. Als we vinden dat het energieniveau enigszins wat gaat afnemen, na anderhalf uur, gaan we binnen een kop chocomel drinken. De kinderen komen niet veel verder dan de hal waar een grote botsauto staat om uitgeprobeerd te worden. Gelukkig is de akoustiek erg slecht. Je hoort ze maar een weinig boven al het andere gepraat uit.
Ik denk dat Mas elke wedstrijd met een Duracellbatterij met gemak wint.

Zaterdag is een dag met regen. Jammer.
We beginnen de dag met een wellnesssessie. Chillen in het grote bed, sauna, bad en aankleden. Chillen gaat goed als de tv aanstaat. Het saunarecord komt op bijna vijf minuten. Het bad bevalt beter. Speelgoed en stromend water beinvloeden de fantasie. En aankleden is een feest als je geen haast hebt.
Vervolgens komen we toe aan de entertainmentsessie. Imke wandelt mee naar het winkelcentrum voor boodschappen. Halverwege de heenweg heeft ze daar echter al spijt van. Maar dapper zet ze door met spelletjes als in de plassen springen en drinken van waterdruppels op lantaarnpalen. In de winkelkar toont ze zich als een volwaardig opgeleide logistiek medewerker.
Met duplo, blokken, muziek en iPad wordt thuis deze sessie volgemaakt.
Het derde deel van de dag is mediasessie. Leve Netflix.

Het is maar goed dat mensen kinderen krijgen als ze nog jong zijn. Even lijkt het erop dat ik nog eerder in slaap val als de kleintjes.

Geen tijd om naar muziek te luisteren.