Ibrahim Ferrer

Maandag 27 april

Ibrahim Ferrer

Ibrahim Ferrer is voor mij het gezicht van Bueno Vista Cocial Club. Ik ben een liefhebber van wereldmuziek en dankzij Ry Cooder heeft twintig jaar geleden de oorspronkelijke Cubaanse muziek een wereldvenster gekregen. Onlangs verscheen een nieuw album met verloren en opnieuw gevonden liedjes. Ibrahim Ferrer heeft op zijn oude dag mogen genieten van wereldfaam. Wat een bijzonder leven.

Hier moet ik aan denken als we zijn graf vinden op het uitgestrekte kerkhof van Havana, Colon. Het is puur toeval. En het is zijn beroemde portret dat me opmerkzaam maakt. Tineke heeft in het vliegtuig nog naar opnamen geluisterd.

Het kerkhof van Havana is een waar necropolis. Het is een enorme witmarmeren vlakte met graven, huisjes en monumenten. Hier ligt Cuba. Hier liggen meer dan twee miljoen mensen. Het is een van de grootste begraafplaatsen ter wereld. Met hulp van een bewaker, die graag als gids optreedt en niet vergeet te vertellen dat hij een tweeling heeft en ook voor deze tweeling een goede toekomst wil, vinden we ook het graf van Korda. Korda is de fotograaf die Che Guevarra een gezicht heeft gegeven. Een gezicht dat ik als student in mijn omgeving op posters zag. Het gezicht dat je nu op t- shirts ziet, op foto's, op muren. Zo ziet Che eruit, de held van de Cubaanse Revolutie.

Onze gids loopt ook met ons naar het graf van Joseito Fernandez, de componist van het lied Guantanamera. Het graf staat eeuwig in de schaduw, als eerbetoon. De jonge bewaker klopt even op het graf. Het is respect.

We horen verhalen over het verleden, over honden die meebegraven worden omdat ze steeds bij het graf van een baasje blijven dolen. We zien witchcraft, plastic zakken die in de buurt van een graf de boze geesten buiten moeten houden. We zien een knekelhuis, een eerbetoon aan brandweerlieden die omkwamen, een eerbetoon aan de soldaten van de revolutie.

Maar Ibrahim Ferrer hebben we zelf gevonden.