De A 4

Dinsdag 28 april

De A 4

Het is de snelweg, autopiste A 4, die we dienen te vinden om van Havana naar Vinales te gaan. Maar het ontbreken in de stad, en ook in de buitenwijken, van aanwijzingen, maakt van het geheel een aardige queeste. Eindelijk herken ik op de kaart een plaatsnaam en vanaf daar kunnen we de weg volgen.

De  A 4 is een waarlijke belevenis. De snelweg is leeg, dat is het probleem niet. Toch rijdt Tineke niet harder  dan 80 km. omdat er kuilen in de weg zitten, er een koe plotseling oversteekt, er paard en wagens of zelfs fietsers op de snelweg vertoeven. En natuurlijk de lifters die vanonder een viaduct mee willen rijden.

We lunchen in de heuvels van Las Terrazas, helemaal organisch biologisch verantwoord met onduidelijke sapjes en maaltijd. Maar wel mooi opgediend!

Vinales is voor mij een openbaring. Hier zie ik dan het dagelijkse Cubaanse leven. Het is erg levendig en druk op straat. Maar ik zie ook winkels met lege schappen. Winkels waar maar één klant toegelaten wordt, een schoenenrekwinkel, een winkel voor rijst, graan en papieren pizzabodems, een bakker die maar één soort broodjes verkoopt. Het mini-supermarktje heeft één soort spaghetti, één merk olijfolie, één soort blikjes tomatenblokjes. En nergens ook maar enige poging om het voor de klant mooi of aantrekkelijk te maken. Dit staat zover af van onze wereld. 

We zien bijvoorbeeld deze dag veel mensen met eieren rondlopen. Onze eerste gedachte is natuurlijk: nou, die hebben zin in eieren. Pas later hoor je dat er waarschijnlijk verse aanvoer van het produkt is. En dan komt iedereen erop af.

Als het druk is bij de winkels betekent dat: nieuwe aanvoer van produkten. Voor de mensen is het afwachten wat er komt.

In Cuba ontdek ik weer dat we gewend zijn te kijken door onze eigen bril. Het is een uitdaging om die bril af te zetten.

Is het wellicht deze eenvoud die van Any, onze host, een goede kok maakt? De soep is heerlijk en voor het eerst pittig. En kreeft is er in overvloed. Te veel om op te eten.

Als we arriveren heeft Any's vader net koffie gebrand.

Het zijn alleen de restaurants voor de toeristen en de casas particulare die er opgeknapt uit zien.

Ik geniet van een honkbalwedstijd in het dorp, waar ik naast iemand zit die me met gebaren wat duidelijk wil maken over de tactiek van het spel. Later komen we hem weer tegen en begroeten we elkaar als vrienden. Tineke wordt zelfs door hem gezoend. Ik denk niet dat ik jaloers hoef te zijn.