We zijn in Anuradhapura, een oude koningsstad. En omdat we morgen de oude stad uitgebreid willen bezoeken stel ik voor om eerst nog even een pinautomaat, een ATM, te zoeken. We zijn alletwee op de fiets. Banken zie je niet zo heel erg veel in Sri Lanka dus vragen we een tuktukchauffeur of hij een ATM weet. Ja, bij de roundabout rechtsaf, bij de tweede rotonde rechtdoor en dan bij de derde aan de linkerkant. Ok, wij fietsen. Maar het duurt wel erg lang en een tweede rotonde blijft weg . Ik heb allang spijt dat ik niet met de tuktuk gegaan ben. Aan de overkant wacht een chauffeur op een klant. Opnieuw vragen we de weg naar een bank. En jawel, voor een dollar brengt hij ons even. Het is een wat oudere aardig uitziende man. Tineke en ik stallen de fietsen ter plekke. Het is ongeveer een kilometer. Links bij de rotonde is de bank. Onze gids wijst even waar de ingang is.
Wij naar binnen, maar we ontdekken al snel dat deze bank mijn INGpasje niet herkent. Aan de overkant ziet Tineke een ander ATMhokje met het bekende logo voor maestro. En na een paar minuten hebben we onze portemonnee weer gevuld met grote flappen van 2000 roepies.
Terug naar de tuktuk. De chauffeur zoekt ons al bij de bank. Ik roep dat we aan de overkant zijn geweest en dat daar een bank was met ons logo. Deze bank, ik wijs naar de dichtstbijzijnde, is wellicht alleen voor locals. Yes, the commercial banks always give problems (chauffeur). Hij mompelt iets over commercial bank.
We stappen in de tuktuk. Maar onze driver draait niet om, hij rijdt om de rotonde heen een andere straat in. Stop maar, we have already our money, roep ik. De chauffeur roept iets terug over een commerciele bank en geeft vol gas. Stop, roept ook Tineke. Dit herhaalt zich een paar keer. Commercial bank only one kilometer. Breng ons terug naar onze fietsen right now, sir! (Tineke). Maar er verandert niets. Pas als we even vaart minderen kan Tineke uitstappen en nogmaals uitleggen dat we een geslaagde transactie hadden bij een ander bankkantoor.
Dit heeft effect, onze driver draait zijn voertuig. En gelukkig, bij de rotonde neemt hij de linkerafslag. Onze fietsen staan nog braaf te wachten.
We nemen hartelijk afscheid en geven deze sympathieke taakgerichte man een flinke fooi. Een groet tot afscheid. Wij waren nu toch zeker een tweetal minuten ontvoerd!
De foto's zijn bij de haven bij Negombo en een stupa, oorspronkelijk 2300 jaar oud, in Anuradhapura.
-Peter Berkers, heeft vanavond anderhalf uur naar Simon en Garfunkel moeten luisteren.
Ben blij dat jullie weer terecht zijn, ik wilde jullie al bijna als vermist opgeven!
BeantwoordenVerwijderenNaar Simon & Garfunkel "moeten" luisteren? Geen luistertip dus?