Rijst met curry, klinkt als een eenvoudige maaltijd. Maar in Sri Lanka is het een kleine rijsttafel. In Clay Hut Village kookt mama voor ons rijst met curry. Dat betekent een beetje kip en veel, heel veel groenten. Zoals pompoen, ladyfingers, aubergine, verschillende soorten boontjes. En elk gerecht krijgt een speciale kruidenbehandeling. Het smaakt super lekker en speciaal voor ons medium spicy. Dit is echt het lekkerste eten sinds we hier in dit land zijn.
De kruiden groeien overal om ons heen. Een buurman zit boven in een boom tamarine te plukken. Zijn dochtertje doet voor hoe je ze open maakt.
Mama kijkt naast ons aan tafel toe hoe we reageren op haar kookkunst. Ze geeft wat toelichting. Een van de geheimen is slow cooking. Het kost tijd. Wij nemen de tijd om het op te eten.
Over eten gesproken. We hebben ons restant M &M's weggegooid. Een muis of een rat heeft het pakje kapotgebeten, in Tinekes tas, en aan de chocolade geknabbeld.
We zijn in Pollonaruwa, een oude koningsstad. Maar we verblijven op het platteland, aan de rand van de jungle. Onze fantastische wandeling vanmiddag, langs een riviertje, liet ons het leven zien rond vijf uur. Mensen wassen zich in de rivier, of ze poetsen er hun tanden. Vrouwen doen er de was. Kinderen genieten spelend van het water. En iedereen groet ons. Vrolijk en oprecht. In een klein winkeltje kopen we wat gemberdrank en hebben een gesprekje met de familie die graag engels wil oefenen. Zij zijn buddhist. Are you Christmas?
Ook vandaag weer genieten we van de behulpzaamheid van de Srilankezen. Ondanks dat we te ver uitstapten, het laatste stuk hebben we met de bus gedaan, bemoeien zich minimaal vier mensen met een correcte weg naar ons guesthouse. Daar vragen ze dan wel uiteindelijk de hoofdprijs voor. Papa Clay Hut wil het teveel betaalde graag van de rekening halen. We worden geholpen aan een slaapplaats voor Kandy en aan een chauffeur voor overmorgen.
En nu, het is nog geen negen uur 's avonds, is het pikdonker, worden we omgeven door bomen en slingerplanten, horen we alleen krekels in de verte. En de wind door de bomen. Er zijn geen andere gasten. Het is volle maan. Pooya.
-Peter Berkers, luistertip bij dit blog is Bodhisattva van Steely Dan
De kruiden groeien overal om ons heen. Een buurman zit boven in een boom tamarine te plukken. Zijn dochtertje doet voor hoe je ze open maakt.
Mama kijkt naast ons aan tafel toe hoe we reageren op haar kookkunst. Ze geeft wat toelichting. Een van de geheimen is slow cooking. Het kost tijd. Wij nemen de tijd om het op te eten.
Over eten gesproken. We hebben ons restant M &M's weggegooid. Een muis of een rat heeft het pakje kapotgebeten, in Tinekes tas, en aan de chocolade geknabbeld.
We zijn in Pollonaruwa, een oude koningsstad. Maar we verblijven op het platteland, aan de rand van de jungle. Onze fantastische wandeling vanmiddag, langs een riviertje, liet ons het leven zien rond vijf uur. Mensen wassen zich in de rivier, of ze poetsen er hun tanden. Vrouwen doen er de was. Kinderen genieten spelend van het water. En iedereen groet ons. Vrolijk en oprecht. In een klein winkeltje kopen we wat gemberdrank en hebben een gesprekje met de familie die graag engels wil oefenen. Zij zijn buddhist. Are you Christmas?
Ook vandaag weer genieten we van de behulpzaamheid van de Srilankezen. Ondanks dat we te ver uitstapten, het laatste stuk hebben we met de bus gedaan, bemoeien zich minimaal vier mensen met een correcte weg naar ons guesthouse. Daar vragen ze dan wel uiteindelijk de hoofdprijs voor. Papa Clay Hut wil het teveel betaalde graag van de rekening halen. We worden geholpen aan een slaapplaats voor Kandy en aan een chauffeur voor overmorgen.
En nu, het is nog geen negen uur 's avonds, is het pikdonker, worden we omgeven door bomen en slingerplanten, horen we alleen krekels in de verte. En de wind door de bomen. Er zijn geen andere gasten. Het is volle maan. Pooya.
-Peter Berkers, luistertip bij dit blog is Bodhisattva van Steely Dan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten