Parasolmieren

De tuin van Roca Negra in La Fortuna is fantastisch. Vanaf onze overdekte veranda zie ik veel, heel veel verschillende planten en bomen. De kleur groen overheerst, maar de rode, gele, paarse, roze en oranje bloemen maken een visueel feest. Ik hoor ganzen, vogels, eenden, kippen, pauwen, hanen en gisteravond sprong er een gekko op mijn been. Dat voelde vreemd koud aan. Een leguaan verstopt zich tussen enkele takken diep weg van de buitenkant van een boom. De vogels herken ik lang niet allemaal. Ze zijn zeer bedrijvig. Ik zie kolibris op zoek naar voedsel. Andere kleine vogels vliegen snel, heel snel, van links naar rechts. Ze maken daarbij een geluid dat ik ken van elekronische apparatuur. Alsof je een speciaal effect hoort op je koptelefoon. Links. Rechts. De natuur die het geluid van elektronica nabootst. Het is zes uur in de ochtend. Wat een genot!






Op verschillende plaatsen in de tuin zie ik blaadjes voorbijlopen. Blaadjes? Nadere inspectie levert een nieuw gegeven op: het zijn mieren die kleine stukjes blad verplaatsen. Het lijkt alsof ze die op hun rug meedragen. Verhuizers. De meeste sporen zijn groen van kleur, maar elders in de tuin zijn de blaadjes roze. Dit moeten we opzoeken. Het blijken parasolmieren te zijn. Ze eten hele bomen kaal en brengen de blaadjes naar een eigen nest, soms heel ver weg, meer dan tweehonderd meter. In het nest composteren de blaadjes en vormt zich een schimmel dat als voedsel dient voor een hele mierenkolonie. Een blaadje kan zwaarder zijn dan het gewicht van de mier.
Fascinerend.






-de muziek wordt vandaag door de natuur zelf verzorgd, met weg op achtergrond.