Het winkelcentrum oogt erg Amerikaans. Er is een grote parkeerplaats, aan de buitenkant zijn wat kleine winkeltjes en centraal ligt een grote supermarkt. We zien verschillende vruchten die we niet kennen. Er is een redelijk aanbod van kaas en er zijn dames die nieuwe producten demonstreren. Ik word gevraagd om een klein bakje bruine bonen te proeven. Ik heb altijd gedacht dat bruine bonen maar een enkele smaak hebben. Bruine bonensmaak. Maar hier staan drie verschillende blikjes met bonen. Allemaal nieuw. De demonstratice vult een klein plastic bakje met bonen, vocht en drie kleine maiskoekjes. Ik proef. Jawel... bruine bonen. Zoals altijd dezelfde smaak. De vrouw kijkt me verwachtingsvol aan. En? Lekker, zeg ik. Bien. Gusto. De Guzman. Veel meer spaans spreek ik niet. Ze wijst naar de blikjes en vertelt wat over het product. Ik kan nu niet meer terug en pak het blikje met het rode etiket en plaats dit in mijn winkelmandje. Nou, dat ga ik uitproberen.
Vanmorgen heb ik in Montezuma, in het restaurant, voor ontbijt Gallo Pinto besteld, met ei. Het is het traditionele Costaricaanse ontbijt dat bestaat uit rijst met kleine zwarte bonen en wat pepertjes. Voor mij smaken de kleine zwarte bonen naar bruine bonen. Lekker ontbijt. En mooi uitzicht op de baai.
Vanmiddag at ik nachos. Met een puree van bruine bonen. Smaakt naar bruine bonen. Maar ik moet zeggen: deze nachos, huisgebakken, waren super.
In winkels zie ik veel pakken met verschillende bonen liggen. Ik raak benieuwd naar de verschillen in smaak. Wie weet, weet ik dat over een tijdje.
Ik luisterde naar Los Lobos (disconnected in NY) in de auto.
Helaas heb ik geen muziek meegenomen van Riyuichi Sakamoto. Ik lees op zijn site dat hij keelkanker heeft. Hopelijk geneest hij snel. Hijzelf is vol vertrouwen.
De lucht boven Montezuma, vijf minuten terug.
Vanmorgen heb ik in Montezuma, in het restaurant, voor ontbijt Gallo Pinto besteld, met ei. Het is het traditionele Costaricaanse ontbijt dat bestaat uit rijst met kleine zwarte bonen en wat pepertjes. Voor mij smaken de kleine zwarte bonen naar bruine bonen. Lekker ontbijt. En mooi uitzicht op de baai.
Vanmiddag at ik nachos. Met een puree van bruine bonen. Smaakt naar bruine bonen. Maar ik moet zeggen: deze nachos, huisgebakken, waren super.
In winkels zie ik veel pakken met verschillende bonen liggen. Ik raak benieuwd naar de verschillen in smaak. Wie weet, weet ik dat over een tijdje.
Ik luisterde naar Los Lobos (disconnected in NY) in de auto.
Helaas heb ik geen muziek meegenomen van Riyuichi Sakamoto. Ik lees op zijn site dat hij keelkanker heeft. Hopelijk geneest hij snel. Hijzelf is vol vertrouwen.
De lucht boven Montezuma, vijf minuten terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten