Als je dan toch wilt lunchen, waarom dan niet in Buenos Aires?
BA is een klein stadje aan de panamerican highway, heeft een echt stoplicht en verder zijn de wegen er recht en soms stijl. Verhonderdvoudig alles en het lijkt op Saint Franscisco, denk ik. We parkeren de auto bij het park en de kerk ( in Costa Rica hebben alle kleine plaatsjes een kerk en een park, en daar vind je het centrum) en steken over en lopen zo bij mama de keuken binnen. Van buiten is het een restaurant, van binnen een grote open keuken met wat extra tafels en stoelen. Mama heeft geen menukaart en kan ons ook niet goed duidelijk maken wat er te eten valt. En nee, we kunnen ook de mogelijke gerechten niet zien. Die worden ter plekke, met wat ter beschikking is, bereid. Omdat we al enige ervaring hebben zeggen we Casado. Typisch lunchgerecht van rijst, bonen, bakbanaan, koolsalade en gecombineerd met kip, vlees of vis. We kiezen voor vlees. Bifstek. Moeder en dochter gaan aan de slag. We zien dat de achterkant van de open keuken grenst aan een gangetje van een school. Daar kunnen leerkrachten en kinderen hun bestelling doen. Mooi functioneel.
Even later hebben we een verse frisse limonade en een lekkere gevarieerde schotel. Bij het afrekenen lijkt het alsof we een vooroorlogse prijs betalen. (Dat kan natuurlijk als een land zijn leger afschaft.)
Een mooie dag, een mooie tocht met stenen bollen (esferas), die nog een onduidelijke functie hebben gehad, een indianenreservaat, ananasvelden en vele vele panorama's.
In het gebied tussen Palmar Sur en Sierpe, zuidwest Costa Rica, kun je de geheimzinnige “esferas” vinden, de stenen bollen uit oeroude tijden, die door de Indianen gemaakt zijn. Voor de tijd van de Spanjaarden leefde deze Indianenstam in de delta van de rivieren Sierpe en Térraba, in een welhaast ondoordringbaar gebied vol met oerwoud en moerassen. En hier maakten zij de esferas. Er zijn hele kleintjes gevonden, maar ook hele grote, met een doorsnede van meer dan 2 meter. Ze zijn zuiver rond, en met grote precisie gemaakt. En het bijzondere is dat tot op de dag van vandaag niet bekend is waarom deze bollen gemaakt zijn, want de Indianen uit deze streek waren al verdwenen voordat de Spanjaarden in het land kwamen. Een aantal ervan zagen we in het stadspark van Palmar Sur. Ons is verteld, door een Indiaanse gids in het museum, dat het wellicht the circle of life verbeeld, maar ook een machtssymbool kan zijn.
Zie je wel zegt Tineke, het draait toch altijd om het hebben van ballen.
Ik draaide Calexico in de auto, en we luisterden naar FM 99,5
BA is een klein stadje aan de panamerican highway, heeft een echt stoplicht en verder zijn de wegen er recht en soms stijl. Verhonderdvoudig alles en het lijkt op Saint Franscisco, denk ik. We parkeren de auto bij het park en de kerk ( in Costa Rica hebben alle kleine plaatsjes een kerk en een park, en daar vind je het centrum) en steken over en lopen zo bij mama de keuken binnen. Van buiten is het een restaurant, van binnen een grote open keuken met wat extra tafels en stoelen. Mama heeft geen menukaart en kan ons ook niet goed duidelijk maken wat er te eten valt. En nee, we kunnen ook de mogelijke gerechten niet zien. Die worden ter plekke, met wat ter beschikking is, bereid. Omdat we al enige ervaring hebben zeggen we Casado. Typisch lunchgerecht van rijst, bonen, bakbanaan, koolsalade en gecombineerd met kip, vlees of vis. We kiezen voor vlees. Bifstek. Moeder en dochter gaan aan de slag. We zien dat de achterkant van de open keuken grenst aan een gangetje van een school. Daar kunnen leerkrachten en kinderen hun bestelling doen. Mooi functioneel.
Even later hebben we een verse frisse limonade en een lekkere gevarieerde schotel. Bij het afrekenen lijkt het alsof we een vooroorlogse prijs betalen. (Dat kan natuurlijk als een land zijn leger afschaft.)
Een mooie dag, een mooie tocht met stenen bollen (esferas), die nog een onduidelijke functie hebben gehad, een indianenreservaat, ananasvelden en vele vele panorama's.
In het gebied tussen Palmar Sur en Sierpe, zuidwest Costa Rica, kun je de geheimzinnige “esferas” vinden, de stenen bollen uit oeroude tijden, die door de Indianen gemaakt zijn. Voor de tijd van de Spanjaarden leefde deze Indianenstam in de delta van de rivieren Sierpe en Térraba, in een welhaast ondoordringbaar gebied vol met oerwoud en moerassen. En hier maakten zij de esferas. Er zijn hele kleintjes gevonden, maar ook hele grote, met een doorsnede van meer dan 2 meter. Ze zijn zuiver rond, en met grote precisie gemaakt. En het bijzondere is dat tot op de dag van vandaag niet bekend is waarom deze bollen gemaakt zijn, want de Indianen uit deze streek waren al verdwenen voordat de Spanjaarden in het land kwamen. Een aantal ervan zagen we in het stadspark van Palmar Sur. Ons is verteld, door een Indiaanse gids in het museum, dat het wellicht the circle of life verbeeld, maar ook een machtssymbool kan zijn.
Zie je wel zegt Tineke, het draait toch altijd om het hebben van ballen.
Ik draaide Calexico in de auto, en we luisterden naar FM 99,5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten