Als wij er zijn is het de dag van het suikerfeest. Je wenst dan de moslims een eid mubarak. Dit spreek je uit als eat mubarak. Voor mij klinkt dat als: gelukkig, we gaan weer eten. Gevolg is wel dat er op deze dag nergens alcohol mag worden geschonken.
Op het grote Galle Face Green, een kaal veld langs de boulevard, is het druk. Er wordt gevliegerd (dat doet denken aan het boek De Vliegeraar), gezeten, gegeten, gestrand. Dat laatste doe je door in het zand te gaan staan en je te laten verrassen door de golven. Zwemkleding is er niet. Je gewone, weekendse kleding mag gerust nat worden. Een jongen wordt door (vermoed ik) de vader van zijn vriendinnetje flink afgetuigd. Hij heeft misschien wel een zoentje gegeven. De vader is hindoe. Ik wens hem toe in een volgend leven als straathond te re-incarneren. Tineke probeert de jongen na afloop nog enigszins troostende woorden te bieden. Ze zegt later: gezonde passie wordt er hier wel uitgeslagen.
Het Old Dutch Hospital is een mooi opgeknapt gebouw uit begin 17e eeuw. Nu zijn er winkeltjes en restaurants. Vanuit het gebouw kijk je op de torens van het World Trade Center. Contrast.
De grote moskee is natuurlijk weer niet groot genoeg. Hij wordt uitgebreid en minstens drie keer groter en hoger. Dar zal dan wel behoefte aan zijn. Wel benieuwd wie dat sponsort!?
Voor zelfstandige ondernemers zijn er grote overdekte markten. Ik denk dat je al zelfstandige ondernemer bent als je een bananenboom in je tuin hebt. Het aanbod is soms wel heel specialistisch.
Na anderhalve dag hebben we het ook wel gezien in Colombo. Een miljoenenstad, maar geen place to be.
We sluiten een maand Sri Lanka af door krab te eten bij het beroemde restaurant Green Cabins. Althans beroemd bij Tripadvisor en Lonely Planet.
Peter Berkers, luistertip bij dit blog is Perpetuum Mobile van Einsturzende Neubauten. ( geschreven vanaf vliegveld Frankfurt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten