Boeddha Disney

We komen in Sri Lanka geen pretparken tegen. Er is geen Disneyworld, Slagharen, Plopsaland of Efteling. Wel zien we soms een kleine speeltuin op een grasveldje. Op televisie zijn er wel soaps. Heel herkenbaar. Ze geven alleen een beeld van huizen en interieurs die wij in de steden en dorpen niet terugzien. Het is op televisie fraaier en netter. Alsof de regisseur met fotoshop bezig is geweest. In de winkels liggen geen Donald Ducks, Lucky Lukes of Asterix'. De enige cinema die we gezien hebben, in Tangalle, vertoont 1 film.
Maar wat dan wel? Waarmee vermaken de ouders hun kinderen? Wat willen ze ter ontspanning en lering meegven?
Vandaag kreeg ik een duidelijk antwoord. Onderweg naar Galle, stopten we bij een groot tempelcomplex bij Dikwalla. Buiten zagen we een Boeddhabeeld van meer dan vijftig meter hoog. Achter het beeld leek een flatgebouw te staan. Vreemde combinatie?!
Maar dit complex gaf wel een antwoord op de vraag naar ontspanning en verbeelding. Na binnenkomst was er eerst een grote gang, van wel tweehonder meter. Aan beide zijden werden beelden getoond van gedrag in deze wereld en gedrag dat je daardoor in de hel kunt verwachten. Mishandel je je os? Reken maar dat je zelf voor os kunt spelen in de hel. Sla je je vrouw? Reken maar dat je in de hel zelf geslagen zult worden. En zo meer dan honderd voorbeelden in deze Hall of Horrors. Dit ook nog eens plastisch uitgebeeld met beelden.
In een ander gebouw worden fragmenten uit het leven van Siddharta, Boeddha uitgebeeld. Het zijn allemaal tableaux met gipsen beelden, weergegeven in prachtige kleuren.
Dan gaan we naar de hoge Boeddha. De flat blijkt een gebouw te zijn dat aan de Boeddha vastzit. Het is acht etages hoog en voorzien van alleen maar religieuze afbeeldingen. Als we helemaal boven zijn mogen we ons hoofd in het achterhoofd van het Boeddhabeeld stoppen. We krijgen een gebed over ons afgeroepen door een aanwezige man. De medewerker vraagt hier vrijwillig duizend roepees voor. We geven er honderd.

Dit is dus entertainment Sri Lanka Style. Steeds weer is er een relatie met het religieus gevoel. Zo worden dus verhalen doorgegeven, zo wordt dus moraal verbeeld. Steeds weer opnieuw hetzelfde verhaal.
In de kerk hadden we vroeger een kruisweg. En in de gebrandschilderde ramen werden bijbelse taferelen weergegeven. Daar lijkt het op.
Disney is er al, zijn naam is Boeddha.
















Peter Berkers, luistertip bij dit blog is Disneygirls van The Beach Boys