Wat we meenemen uit Costa Rica

Wachtend op de taxi die ons dadelijk naar het vliegveld van San Jose brengt.
Afsluitende gedachten:
- gps heeft geen zin in Costa Rica. In de dorpen hebben de straten geen naam, een adres intypen is dus niet mogelijk. In steden zijn de straten genummerd. Dat onderweg zo weinig aangegeven wordt hebben we met een goede kaart opgelost.
- prostituees dragen een badge. Ze vielen me gisteren pas op. Eerst dacht ik steeds: wat goed dat vrouwen hier zelfstandig reizen. Nu blijken het onderneemsters te zijn. Uit achtergrondinformatie blijkt dat sekstoerisme in CR veel voor komt of in ieder geval voor kwam.
- vogelen is een tijdelijke hobby. Ik ga thuis geen vogelaar worden, maar wat ik hier gezien heb was prachtig. Elk vogelgeluidje doet me opkijken.
- luiaards zijn bijzondere dieren. Hun gezichten lijken nog het meest op kleine kindergezichten.
- mensen wonen hier graag achter hekken. En dan noemen ze zichzelf wel het gelukkigste volk ter wereld. Ik heb er niet echt een verklaring voor gevonden.
- als je een lichtgevend hesje aandoet ben je parkeerwacht. Ik vind het een mooie manier om wat bij te verdienen.
- kleine beestjes kunnen heel mooi zijn.
- een kerk hoort aan een kerkplein of aan een voetbalveld.
- we hebben weer bijzondere ervaringen opgedaan. Waarschijnlijk teveel om op te noemen. Kajakken op de oceaan. Tokkelen boven in de boomkruinen op ruim honderd meter hoogte. Kerk Licht van de Wereld. Bruine bonen zijn lekker. Mijn spaans moet nog beter worden. Koffie is een mooi product. En koffie is lekker in ijs. Vulkanen slapen niet. De aarde ook niet!









- Peter luisterde gisteren naar Porcupine Tree.