Verser kan de sla niet worden geserveerd. De zoon haalt een krop uit een kweekbakje dat naast ons op het terras staat. Even later wordt de sla met tomaat en ui geserveerd.
We lunchen, zoals wel vaker, bij een soda. Bij een soda kun je een koffie krijgen, een limonade of een lunch. De meeste worden gerund door echtparen en ze staan zowel in dorpjes als langs de weg. Hier is vandaag de zoon de helpende hand. Soms is er een menukaart, maar niet altijd. Ook vanmiddag moeten we met ons beperkt spaans een maaltijd voor elkaar boksen. Gelukkig maakt mama er weer een lekkere casado van. Tineke vraagt nog naar extra salsa di mama. Er komt een potje vol met eigengemaakte chili. Na ons eten is het potje bijna leeg.
Een paar dagen terug lunchten we bij Soda Miriam in een klein dorpje onderweg op onze route. Voor de soda is een verhoging in de weg aangebracht waardoor al het verkeer stapvoets passeert. Mede hierdoor wordt er veelvuldig gegroet. Tineke groet als volleerd dorpsbewoner terug. Mriam staat, keurig met haarnetje, in de keuken. Haar man onderhoudt de contacten en draagt zorg voor de administratie.
Het zijn mooie plekken. Eenvoudig. Dorps. En altijd geven ze het een inkijk in het dagelijks leven.
Wat vandaag verder opvalt is de hoeveelheid aan roodwitte palen die informatie over de grond doorgeven. Pas na de voelbare aardschok twee dagen terug en de zichtbare uitstoot van de vulkaan Turrialba ben ik me bewust te leven op grond die makkelijk in beweging kan komen. En dan ben je toch blij met zoveel meetapparatuur.
Peter luisterde vandaag op de Pan Amarican Highway op 3500 meter hoogte naar Los Lobos ( en Talking Heads).
We lunchen, zoals wel vaker, bij een soda. Bij een soda kun je een koffie krijgen, een limonade of een lunch. De meeste worden gerund door echtparen en ze staan zowel in dorpjes als langs de weg. Hier is vandaag de zoon de helpende hand. Soms is er een menukaart, maar niet altijd. Ook vanmiddag moeten we met ons beperkt spaans een maaltijd voor elkaar boksen. Gelukkig maakt mama er weer een lekkere casado van. Tineke vraagt nog naar extra salsa di mama. Er komt een potje vol met eigengemaakte chili. Na ons eten is het potje bijna leeg.
Een paar dagen terug lunchten we bij Soda Miriam in een klein dorpje onderweg op onze route. Voor de soda is een verhoging in de weg aangebracht waardoor al het verkeer stapvoets passeert. Mede hierdoor wordt er veelvuldig gegroet. Tineke groet als volleerd dorpsbewoner terug. Mriam staat, keurig met haarnetje, in de keuken. Haar man onderhoudt de contacten en draagt zorg voor de administratie.
Het zijn mooie plekken. Eenvoudig. Dorps. En altijd geven ze het een inkijk in het dagelijks leven.
Wat vandaag verder opvalt is de hoeveelheid aan roodwitte palen die informatie over de grond doorgeven. Pas na de voelbare aardschok twee dagen terug en de zichtbare uitstoot van de vulkaan Turrialba ben ik me bewust te leven op grond die makkelijk in beweging kan komen. En dan ben je toch blij met zoveel meetapparatuur.
Peter luisterde vandaag op de Pan Amarican Highway op 3500 meter hoogte naar Los Lobos ( en Talking Heads).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten