Als we bijna terug zijn zien we het openluchtrestaurant. Ja, we willen thee!
Moeder zoekt wat houtjes bij elkaar en warmt het water op. Mooi, zo hoort het. Geheel volgens de duurzaamheidsprincipes.
En ja, we willen ook wel een pannenkoek met spinazie. En kaas. Moeder haalt uit een plastic buil voorgerold deeg. Netjes vouwt ze dit open op een tafel en vervolgens haalt ze uit Tupperwarebakjes spinazie en kaas. Ondertussen zoekt ze wederom wat stokjes om het vuur onder de bolle bakplaat op te kunnen warmen. Haar man, volgens ons heet hij ook Kemal, is trots op zijn bezoekers en helpt mee het vuur op te porren. We krijgen een echt tafeltje bij onze stoeltjes en zoonlief snijdt netjes een komkommer en een tomaat. Vervolgens gaat hij het enige bestek, twee vorken, afwassen.
Er blijkt ook een servicedienst te zien. Een andere zoon komt en gaat met twee pannenkoeken die netjes verpakt worden in de krant van vrijdag en in keukenrol. Ook wij krijgen onze pannenkoeken netjes geserveerd op plastic bordjes en ja, we krijgen er zelfs servetten bij. Nog meer thee? Graag! En nog een jus d'orange. T. pakt de overgebleven stukken pannenkoek netjes in en die nemen we mee voor de hond. Want lekker zijn ze zeker deze pannenkoeken. Helaas zijn we de naam van het restaurant vergeten. Maar het is zeker een aanrader. Laat Michelin maar langskomen. En de Keuringsdienst van Waren. En over de prijs gaan wij niet klagen!
Vandaag even geen muziek omdat het vier mei is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten