De dolmus brengt ons vanaf Girne naar Lefkosa. Vijf lires per persoon, iets meer dan twee euro. Kyrenia heet Girne. Lefkosa is de Turkse naam voor De hoofdstad. De Engelsen noemden de stad Nicosia. Het maakt dus nogal wat uit of je een Europese kaart van Cyprus hebt of een Turkse kaart. En op een Griekse kaart staan weer andere namen.
Nicosia is de enige gedeelde stad ter wereld. Midden door het oude centrum loopt een grens. Een groene zone. Wegen lopen dood. Wat we zien is ook een vreemde vertoning. Het Turkse deel eindigt gewoon bij een muur.
Er is prikkeldraad. Er staan borden die waarschuwen voor verboden terrein. Maar iets verder kun je gewoon de grens over. Dan wandel je van de Turks Cypriotische Republiek naar Cyprus, Griekstalig, onderdeel van de Europese Unie. Ook een vreemd land dat Turks Cypriotische Republiek. Het land is alleen erkend door Turkije. Het bestaat dus eigenlijk niet. Het kan niet deelnemen aan de Olympische Spelen, of het Eurovisie Songfestival. Je ziet ook steeds maar twee vlaggen: die van de republiek en de Turkse vlag.
We vinden zuid Lefkosa moderner. Het is ook stukken duurder.
Zowel in noord Lefkosa als zuid Lefkosa gaan we een moskee binnen. De opvallende overeenkomst is dat beiden huis houden in een grote antieke kerk. De Augustinuskerk in zuid en de Kathedraal van de Heilige Sophia in noord. Richting Mekka loopt een beetje schuin door het schip van de kerk.
We lunchen in een oude karavanserai. Al wandelend over het overdekte deel herken je nog de oude herberg.
En ja, het eten is goed. We snoepen van de verschillende pasteitjes. Ikzelf vind de soort met de kaneelsmaak het lekkerst.
We beseffen dat we vandaag een bijzonder stukje van de wereld gezien hebben. En dat allemaal in een stad waar je als kind wel over hoorde, maar wat verder niet een plaats inneemt als Londen of Madrid. De stad van Makarios, een mythische naam uit mijn verleden.
-Peter Berkers, muziektip voor dit blog is Heroes van David Bowie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten