2014 -2015 is mijn veertigste onderwijsjaar. In 10 blogs wil ik hierbij stilstaan. Wat heb ik gedaan? Wat heb ik geleerd? Wat heb ik bedacht?
Deel 2 mavo Titus Brandma
Vier schooljaren heb ik gewerkt in het middelbaar onderwijs. Van augustus 1977 tot en met juli 1981 was ik docent godsdienst en maatschappijleer.
Ik maakte kennis met het fenomeen 'vak onder de streep', wat me dwong om pedagogisch en didactisch alles uit de kast te halen.
Als docent godsdient heb ik een loyaliteitsverklaring moeten tekenen voor het bisdom Den Bosch. Gelukkig was in die tijd Bluysen bisschop in Den Bosch. Voor mij was tekenen geen probleem. De godsdienstmethode was zo opgebouwd dat je per thema vier hoofdstukken lang menselijk gedrag verkende. In hoofdstuk vijf kwam dan steeds Jezus om de hoek kijken. Ik heb niet het idee dat mijn leerlingen een hekel aan de lessen hadden. Misschien Hans Segers wel, of de broertjes Rooijackers. Voor de exacte jongens, de leerlingen die veelal verder gingen op de MTS waren de lessen een opgave. Van de leerlingen die verder wilden studeren in zorg en die geinteresseerd waren in menselijke relaties kreeg ik positieve reacties op de lessen. De laatste leerjaren had ik als bijnaam: Jezus op zijn renfiets. Nou, dat is niet echt bespottelijk, meer een verwijzing naar mijn vervoersmiddel.
Voor een vak als maatschappijleer bestonden in die tijd nog geen echte opleidingen. Ik mocht mijn programma zelf samenstellen, meestal een keuze uit de grote thema's als drugs, criminaliteit, seksualiteit. Soms haalde ik een theatergroep naar Eindhoven. Ik mocht allerlei middelen voor veilig vrijen demonstreren. Niet echt mijn hobby.
In deze tijd ben ik als vanzelf bezig om een goede binding te houden met zoveel mogelijk leerlingen. Ik herinner me nog Patrick die vertelde over de beste film ooit: Grease! Lodi, die tijdens het eindexamenfeest Frank Zappa imiteerde. Een fietstocht naar Maastricht met Bianca en Lilianne. Ik woonde op ongeveer twee kilometer afstand van het schoolgebouw. Dat leerlingen thuis kwamen was gebruikelijk. De tafeltennistafel stond klaar in de tuin.
Binding was toen al de voorwaarde om de taal van de leerling te leren kennen. Al werd daar nog niet over geschreven door de deskundigen. Het bindingsidee was in mijn ogen ook waar het team in verschilde. Kortom: er is niet veel nieuws.
Ik herinner me een tweedaagse naar de Achelse Kluis. Een experiment om meer met een groepje leerlingen te doen, samen met collega Wiet Groenland. We wandelden, discussieerden en tekenden. Eerder al was ik met een derde klas, samen met collega Yves de Voort en Jack van Broekhoven naar een boerderij gegaan voor een meerdaagse. Als dank kreeg ik van de kinderen Het Acherhuis cadeau.
Een school organiseerde in die jaren sportdagen en fietstochten. En iedereen deed mee. Voor het eerst werd klas 4 in 1981 uitgezwaaid met een mooi cabaretprogramma. We zongen liederen van Dario Fo. Tja, Jacques van Broekhoven en Jean van de Wijst waren echte socialisten.
In mijn Titusjaren luisterde ik vooral naar Frank Zappa en ook nu nog geniet ik van Sheik Yerbouti (Dancin' Fool)
Deel 2 mavo Titus Brandma
Vier schooljaren heb ik gewerkt in het middelbaar onderwijs. Van augustus 1977 tot en met juli 1981 was ik docent godsdienst en maatschappijleer.
Ik maakte kennis met het fenomeen 'vak onder de streep', wat me dwong om pedagogisch en didactisch alles uit de kast te halen.
Als docent godsdient heb ik een loyaliteitsverklaring moeten tekenen voor het bisdom Den Bosch. Gelukkig was in die tijd Bluysen bisschop in Den Bosch. Voor mij was tekenen geen probleem. De godsdienstmethode was zo opgebouwd dat je per thema vier hoofdstukken lang menselijk gedrag verkende. In hoofdstuk vijf kwam dan steeds Jezus om de hoek kijken. Ik heb niet het idee dat mijn leerlingen een hekel aan de lessen hadden. Misschien Hans Segers wel, of de broertjes Rooijackers. Voor de exacte jongens, de leerlingen die veelal verder gingen op de MTS waren de lessen een opgave. Van de leerlingen die verder wilden studeren in zorg en die geinteresseerd waren in menselijke relaties kreeg ik positieve reacties op de lessen. De laatste leerjaren had ik als bijnaam: Jezus op zijn renfiets. Nou, dat is niet echt bespottelijk, meer een verwijzing naar mijn vervoersmiddel.
Voor een vak als maatschappijleer bestonden in die tijd nog geen echte opleidingen. Ik mocht mijn programma zelf samenstellen, meestal een keuze uit de grote thema's als drugs, criminaliteit, seksualiteit. Soms haalde ik een theatergroep naar Eindhoven. Ik mocht allerlei middelen voor veilig vrijen demonstreren. Niet echt mijn hobby.
In deze tijd ben ik als vanzelf bezig om een goede binding te houden met zoveel mogelijk leerlingen. Ik herinner me nog Patrick die vertelde over de beste film ooit: Grease! Lodi, die tijdens het eindexamenfeest Frank Zappa imiteerde. Een fietstocht naar Maastricht met Bianca en Lilianne. Ik woonde op ongeveer twee kilometer afstand van het schoolgebouw. Dat leerlingen thuis kwamen was gebruikelijk. De tafeltennistafel stond klaar in de tuin.
Binding was toen al de voorwaarde om de taal van de leerling te leren kennen. Al werd daar nog niet over geschreven door de deskundigen. Het bindingsidee was in mijn ogen ook waar het team in verschilde. Kortom: er is niet veel nieuws.
Ik herinner me een tweedaagse naar de Achelse Kluis. Een experiment om meer met een groepje leerlingen te doen, samen met collega Wiet Groenland. We wandelden, discussieerden en tekenden. Eerder al was ik met een derde klas, samen met collega Yves de Voort en Jack van Broekhoven naar een boerderij gegaan voor een meerdaagse. Als dank kreeg ik van de kinderen Het Acherhuis cadeau.
Een school organiseerde in die jaren sportdagen en fietstochten. En iedereen deed mee. Voor het eerst werd klas 4 in 1981 uitgezwaaid met een mooi cabaretprogramma. We zongen liederen van Dario Fo. Tja, Jacques van Broekhoven en Jean van de Wijst waren echte socialisten.
In mijn Titusjaren luisterde ik vooral naar Frank Zappa en ook nu nog geniet ik van Sheik Yerbouti (Dancin' Fool)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten