Stroomstoring

We zijn afgelopen week ervaringsdeskundige geweest van de grootste stroomstoring aller tijden. Grappig alleen dat we dat niet zo beseften. Het hotel had noodvoorzieningen. De bioscoop had noodvoorzieningen. Het dagelijks leven leek door te gaan. We konden zelfs (achteraf ontzettend vieze) cappucino bestellen. Al deed de fan het niet en was er geen zuchtje wind te vinden.
Op straat was het een chaos. Ook de verkeerslichten vielen uit, wat bij kortdurende lokale storingen niet gebeurt. Het leidde tot ongekende verkeersopstoppingen. Maar tot verwondering van veel inwoners, gewend aan inactiviteit van de overheid, doken op cruciale plekken agenten van de verkeerspolitie op. Gekleed in witte regenuniformen die leken op skipakken probeerden ze op kruispunten met fluitjes en handgebaren het verkeer te leiden. (laatste zinnen heb ik overgenomen uit NRC Next)
Veel getoeter dus, want dat zien Indiers als de oplossing voor chaos.
Onze chauffeur heeft zware nachten zonder airco gehad. Toch kijkt hij niet helemaal vreemd op. this is India, zegt ie.
Het is moeilijk te beseffen wat het betekent als 600 miljoen mensen geen strrom krijgen. Metro loopt vast. Liften lopen vast. Mijnwerkers raken opgesloten.
Wij waren in de metro van Delhi, en daar wil je niet vastzitten!
Wij waren al gewend aan korte stroomonderbrekingen.
In het begin maakten we daar grappen over. We hebben ook foto's van de stroomvoorzieningen.




De kleine zelfstandigen ondervinden geen last van de stoomstoring. Zij hebben immers geen elektriciteit.
Op straat neemt het lawaai en de stank nog meer toe door het gebruik van noodvoorzieningen op diesel. De Indiers kennen hun land en hebben de nodige maatregelen getroffen.
India is een wereldmacht, en tegelijk een derdewereldland. Het is verschrikkelijk corrupt. Wij denken: met de inkomsten van bijv. toeristen kun je toch wel een stad schoonhouden. Maar hier gooien obers trots de blikjes bier over de rand van het rooftoprestaurant.
We bekijken met onze chauffeur de Taj Mahal vanaf de ovekant van de drooggevallen rivier. Om daar te komen passeren we wederom een tentendorp. Toerisme trekt mensen aan. Ook Indiers, op zoek naar enig inkomen. Het zijn de armsten der armsten en ze bedelen en dringen zich op zodat ik echt denk: HOUD OP! Ga naar school!
Denk aan je toekomst.
Hieronder de samenvatting van de twee uitersten. De foto's zijn genomen binnen een straal van 300 m.








Morgen thuis!
Dit is een vakantie van reizen en rouwen. Over uitersten gesproken.

-Peter Berkers

Location:Agra, 3 aug