Het is zaterdagavond ongeveer kwart over negen als we onze reisagent vinden in de aankomsthal van het vliegveld van Havana. Eindelijk, we zijn er. In het vliegtuig mochten we al verschillende extra formulieren, buiten het visum, invullen. En het heeft ruim een uur geduurd om door de controles heen te komen. Eerst een lange rij voor de immigratie, dan nog een keer handbagage check en vervolgens nog een (onduidelijke) check voor het meenemen van de totale bagage.
Een taxi zet ons af bij het st. Fransiscusplein, daar wacht een betrouwbaar persoon (zo wordt ons verteld) om ons te helpen het hotel te vinden. We verblijven de eerste nacht in Hotel Ambon Mundos, werkelijk midden in het pitje van historisch Havana. Vanaf hier is het een spuugworp naar de historische pleinen. Hotel Ambos Mundos is bekend geworden omdat de schrijver Ernest Hemmingway er ooit logeerde. Het schijnt dat zijn kamer nog in de originele staat is achtergelaten. De originele kooilift is ook nog in werking.
Voor een late kleine maaltijd, het is inmiddels al half elf, wandelen Tineke en ik naar Hotel Valencia. Soep met brood en vooralsnog, na een dag reizen via Sciphol en Madrid, alleen nog maar een biertje.
We maken al kennis met Cubaanse eigenschappen. Onze eigen geplande kamer was helaas niet functionerend. Het kaasplankje in het restaurant kon niet besteld worden omdat er geen variatie aan kazen beschikbaar was. En onze gids wil alleen maar meer fooi.
"Heb jij ooit iets van Hemmingway gelezen?"
Ik moet bekennen dat ik waarschijnlijk alleen The Old Man and The Sea heb gelezen. Meer dan veertig jaar terug. In de lobby van het hotel getuigen de foto"s van de schrijver ook nog eens van diens aanwezigheid. En de pianist speelt Sakamoto. Forbidden Colours. Ik ben ontroerd.
Nog voor Tineke onder de douche staat ben ik al in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten