Een TomTom is ook maar een mens

Tineke leidt ons op zondag in de Volkswagen richting Sevilla. Ook binnen de stad komen we dicht bij het horel waar we moeten zijn. Wanneer onze TomTom van dienst zegt dat we zijn gearriveerd blijkt ons hotel slechts een of twee kilometer verder te staan.
Het is deze TomTom die me al vaker verbaasd. Hij herrinnert zich nog voornamelijk de wegsituatie zo rond de eeuwwisseling waardoor we regelmatig over velden en niet bestaande gebieden rijden. Ook wil hij voornamelijk dat de 'doorrijden', hij jaagt me op. Slecht voor de bloeddruk.
In Cordoba hebben we met veel overtuigingskracht de aanwijzingen voor de locatie moeten negeren. Het voelde bijna als ongehoorzaam. Ad denkt dat zijn navigatiesysteem van het oosteuropese merk Sabotach is.
Toch blijft onze stem in de auto rustig en wordt nooit kwaad. Ach.
Sevilla.
We zijn er! De stad waar we de hit van de Zanges Zonder Naam eren. Alleen: het is er 's avonds toch wel koud.
We eten dicht bij een warmtelamp aan de rivier. Paella deze keer. Al wil Tineke als altijd haar dagelijkse ham niet missen. Al wil deze ham het liefst van het Serrano Varken.
De wandeling door de binnenstad was intessant. We hebben in de Joodse wijk een oud hospitaal bezocht. Binnenkomen als pensionades was niet nodig, het was op deze zondag gratis!
De wifi in het verder prachtige hotel Al Andalus Palace is matig. Benieuwd wanneer dit blog doorkomt.











- Posted using BlogPress from my iPad