Cuba en feitjes voor toeristen

Feitjes voor toeristen

In Cuba is het kunnen vinden van je paspoort een eerste levensbehoefte. Natuurlijk om het land binnen te komen en om je in te checken in een hotel of casa, heb je het document graag bij de hand. Ook de politie kan om je identificatie vragen. Maar je paspoort moet je ook tonen als je bij de bank geld gaat omwisselen. Ook heb je een paspoort nodig om je auto te parkeren in een officiele garage, of om een wifikaartje te kopen bij de Etecsa. Daar wordt dan  tevens  het nummerbord nauwkeurig genoteerd. Met een paspoort kom je ook een botanische tuin binnen. Kortom er zijn veel kansen dat je het reisdocument moet laten zien.

We zien vele vormen van openbaar vervoer. Openbaar vervoer is er genoeg in Cuba, dat heeft de staat prima geregeld. Er zijn treinen, zonder treinschema helaas. Het is mogelijk om met een fietstaxi je te verplaatsen binnen de steden, of met een gele taxi, of een oldtimer taxi. Er rijden diverse bussen tussen de steden. Sommige bussen, zoals die voor toeristen, verplaatsen je prima en snel. Voor de eigen inwoners is het vaker een vorm van geluk. Er zijn bussen die volgepropt worden, er zijn ook vrachtwagens, wij dachten eerst voor veevervoer, die dienst doen als personenvervoer. Een speciale bus is de kamelenbus, vanwege de twee bulten. Het kost weinig geld, maar dan heb je ook niks. Ik zie ook dat de raardenkar wordt ingezet voor lokaal vervoer. Hier kunnen zes tot acht mensen van gebruik maken.  Daarnaast  liften mensen langs de weg, zwaaiend met, voor ons onduidelijke, bankbiljetten.

Klantvriendelijkheid zit in niet in het basispakket van een communistische opvoeding. Dat er voor iedereen werk te vinden is wordt wel duidelijk als we in de bodaga van Camaguey wat eten en drinken bestellen. We zijn, op etenstijd, de enige gasten en er is een vijftal bedienend personeelsleden.  Bediening die het niet lukt om  onze rekening fatsoenlijk op papier te krijgen en steeds weer op vier, dan drie, dan twee cuc teveel uitkomt.

Ook bij de entree van een openluchtvarieté hebben ze geprobeerd ons vier cuc ( dus vier euro) teveel te laten betalen. Opletten en je mond gewoon open doen spaart geld uit. De Cubaan blijft er onverschillig onder.

Bij de bank waar we gisteren geld omwisselden waren vijf loketten. Wij mochten bij loket één geholpen worden. Er wordt geen woord gewisseld. De ambtenaar van loket drie slaapt, de ambtenaren van loket twee, vier en vijf zitten verveeld te wachten. 

Ondernemers die werkzaam zijn in de toeristenbranche kennen wel de klantvriendelijkheid, en ook Cubanen die vrije tijd hebben en niet aan je willen verdienen.

De banken vermelden gelukkig wel hun openingstijden. Dat wil niet zeggen dat ze dan ook open zijn. We hebben al twee keer voor een gesloten bank gestaan. De eerstekeer vanwege een insecticide ingreep (we're sorry) en de tweede keer  vanwege een computerprobleem (we're very sorry).

In de casa waar we nu verblijven in Camaguey is ook airco. Wel moet je dan de schakelaar op 'aan'  zetten en drie minuten wachten. Gelukkig krijg je deze gebruiksaanwijzing in perfect snel Spaans dialect uitgelegd. 

Muziektip: Dreadlock holiday, 10 cc